تاکید بر ابعاد کالبدی – کارکردی و بی توجهی به اهداف و ارزش های اجتماعی و کیفی، مهمترین ویژگی برنامه ریزی شهری تا دهه ی 1960 میلادی بوده است.در چارچوب فکری این نوع برنامه ریزی، محلات شهری که مکان ست شهروندان می باشد دچار تحولات شدید شدند که در مجموع کاهش کیفیت محیط اجتماعی را در پی داشته است.این نوع برنامه ریزی در دهه ی 1970 میلادی مورد انتقاد شدید متفکرین اجتماعی وی قرار گرفت. در این دهه تحت تاثیر رواج مفاهیم اجتماعی و ی، برنامه ریزی شهری نیز با تحول در دیدگاه ها، اهداف و روش های خود مواجه شده است.یکی از مفاهیمی که تاثیر به سزایی در فرایند تحول دیدگاه ها و روش های برنامه ریزی شهری داشته، مفهوم کیفیت زندگی شهری بوده است که تحت تاثیر این مفهوم، مباحث اجتماعی و کیفی رواج بیشتری در ادبیات برنامه ریزی شهری یافته است.
بر این اساس هدف اصلی تحقیق حاضر اعتلای کیفیت محیط زندگی شهری در محله های شهری است.به منظور دستیابی به هدف مذکور دو محله از محله های شهر کرمانشاه انتخاب شده و به آزمون شاخص های کیفیت زندگی در آن ها پرداخته شده است.سپس دو محله از لحاظ این شاخص ها با یکدیگر مقایسه شده و راه های بالا بردن کیفیت زندگی به صورت جداگانه در هر محله تشریح شده است.نتایج بیانگر بالا بودن کیفیت زندگی در محله ی کسری و پایین بودن کیفیت زندگی شهری در محله ی باغ ابریشم می باشد.
ورودی شرقی شهر کرمانشاه نیازمند ساماندهی است
بررسی تطبیقی شاخص های کیفیت زندگی در محلات شهری (نمونه موردی شهر کرمانشاه)
شهری ,کیفیت ,های ,زندگی ,محله ,برنامه ,کیفیت زندگی ,برنامه ریزی ,ریزی شهری ,اجتماعی و ,زندگی در ,بودن کیفیت زندگی
درباره این سایت